Биди мој...

25.12.2011

41, Штип, Македонија

************************************

Биди мој, само мој и ќе ти го подарам светот. Не ќе можам да ги добројам сите убавини што ќе ги сторам за тебе. Ќе те бакнувам секое утро, токму во моментите пред да се разбудиш. Ќе те чекам нетпреливо да ги отвориш очите, заедно со мирисот на твојот омилен чај. Ќе те гледам милно како најпосле го истеруваш сонот за да ме земеш в прегратки.Биди мој и ќе те гушкам секогаш кога ќе ти е тешко, ќе те гушкам дури не ти помине тагата. Ќе те одведам на најубавите места од кои застанува здивот.... ти да ги насликаш убавините на природата, јас да се изнагледам во твојата убавина....И кога ќе си помислам дека сум напишала сè што некогаш ќе можам да напишам, ми доаѓаат уште еден грст убави зборови кои сакам да ти ги подарам. Знам дека никогаш нема да ми снема убави нешта за кажување, какви што заслужуваш да ти бидат кажани. Се плашам само дека ако заминеш, веќе ќе нема кој да ги чуе...Ќе ти пишувам засекогаш, знаејќи оти кога ќе читаш, ќе се насмевнуваш, како што тоа го правиш во овој миг. Јас задоволна твоите насмевки ќе ги бројам, а ти само биди мој...

Знаеш ли дека одамна не ми се доволни оние малку моменти што ги крадеме од светот? Не ми е доволно само да те бакнувам или неколку саати да те гушкам, а ниту она слатко шетање по темните улички кога си ги кажуваме најубавите работи.... Сакам секогаш да сум крај тебе. Сакам да одиме да гледаме глупави филмови во кино сали полни со разврескани тинејџери, а мене не ќе ми е гајле за нив, зашто ти ќе ми ја држиш раката. Сакам со тебе да одам на гости кај досадни луѓе на кои би посакал да им ја смачкам главата со палка за крикет во нормални услови, а нема ни да трепнам, зашто ќе знам дека ти си крај мене, блиску и ќе ме развеселуваш со твоите зборови.... Сакам да заспивам со тебе и да се будам крај тебе. Да те фатам за рака и со тебе да шетам насекаде! Сакам сè со тебе да правам! Никогаш немав посакано вакво нешто. Што ми стори? Што и да беше, те сакам поради тоа.... и поради тоа што постоиш.... и поради сè!

И за крај:

Најубавата приказна никогаш не е напишана. Во неа, времето не постои, прегратките се вечни, а јас и ти никогаш не брзаме нeкаде. Небото е привид, а оттаму има одговор на сите прашања. Дождот никогаш не престанува да паѓа. Јас и ти сме секогаш заедно.... Можеби најубавата приказна е најубава, зашто сè уште не е раскажана....