მე ჩემი რითმების ალერსით დაგათრობ,
ჩვენს გრძნობას, სიყვარულს ცისკართან ავიტან,
გონებას მოვუვლი,
ამ გულს კი ვერაფრით,
იძგერებს:
უშენოდ სიცოცხლე
ერთ დღესაც სიბერე რომ მომეპარება,
რომ მომაშორებენ ამ სოფელს თავიდან,
მე გამაჩუმებენ,
ამ გულს კი ვერაფერით,
ილოცებს:
უშენოდ . . .?
Комментариев пока нет.
Будь первым - напиши свой комментарий.