'...მეც ძაძით შევმოსე გული; მე ღამის სიჩუმეში ვარ – ღამეში ჩამარხული და სიჩუმით ვახსენებ შენს სახელს. მე არ მაგიჟებს დროშების ჟღრიალი და შენი სახელის ხსენება საგმირო სიმღერაში, მე მხოლოდ ჩუმად გლოცულობ შენ!'

                      გიორგი ლეონიძე, ესსე 'თამარ!' 

                      გაზ. 'საქართველო', 1917წ. 30 აპრილი.

Нравится 4