იმ მზერისაც მშურს, გრძნობებს რომ გითბობს,
და იმ სარკისაც, რომ გჩუქნის ღიმილს,
მზის მშურს, უჩემოდ, რომ გაფრქვევს სითბოს,
მთვარისაც, მკერდზე ჩამხსნელი ღილის.
ნიავიც მსუსხავს, სიშურით, უხმოდ,
შენს სურნელებას ყვავილთ, რომ ჩუქნის
წვეთების არა... წვიმის წვეთი ხომ,
ჩემს ფიქრში დაღვრილ, შენს ცრემლებს მჩუქნის.
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!