დასრულდა ცრემლებით ბანალურათ,

ერთი სიყვარულის პრემია,

პირქუში სიზმრებისთვის გამიმეტე,

ასე თავნება და ნებიერა.

არადა,ღმერთმანი თავი მომწონს,

მართლა კარგი ვარ და სასურველი,

მიკვირს–ადექი და შემელიე,

მიკვირს–უჩემობას გაუძელი...

ვაი–შენ თორემ მე რა მიჭირს,

მე ჩემს ტყე–უღრანებს გადავლახავ...

შენებრ გონიერი იმდენია,

ჩემებრ თავქარიანს სადღა ნახავ. 

Like! 1