44, Tbilisi, Грузија
თუ შემოდგომას დამითქვამ მოსვლას,
მე ხელს ავუქნევ ზაფხულს ხალისით,
ვით ზიზღნარევი ღიმილით მუსრავს
აბეზარ ბუზებს, დიასახლისი.
თუკი გიხილავ ერთი წლის მერე,
თვეებს გორგლებად დავახვევ - თითოს,
სათავსო უჯრას მივუჩენ ფერებს,
ვიდრე მათ მათი დრო გამოითხოვს.
ასწლეულებზე თუ გაიწელა
მათ სათითაოდ ავთვლი თითებით,
დამეფანტება თითები - ყველა,
ნთქავს შავი მიწა მათ - ვან დიმენის.
თუკი უთუოდ გრძელდება გარეთ
ჩვენი სიცოცხლე; სიკვდილს რომ ვევნო,
ქერქს გავიცლიდი სულ ნაფლეთ-ნაფლეთ,
მარადისობის ვიგრძნობდი გემოს.
მაგრამ ამჟამად ის ბანქოს არ შლის,
დრო, განზარხვაზე მიამბობს არას...
მაშფოთებს, როგორც ფუტკარი სახლში,
რომელიც ნესტარს სათუთად მალავს.
მე ხელს ავუქნევ ზაფხულს ხალისით,
ვით ზიზღნარევი ღიმილით მუსრავს
აბეზარ ბუზებს, დიასახლისი.
თუკი გიხილავ ერთი წლის მერე,
თვეებს გორგლებად დავახვევ - თითოს,
სათავსო უჯრას მივუჩენ ფერებს,
ვიდრე მათ მათი დრო გამოითხოვს.
ასწლეულებზე თუ გაიწელა
მათ სათითაოდ ავთვლი თითებით,
დამეფანტება თითები - ყველა,
ნთქავს შავი მიწა მათ - ვან დიმენის.
თუკი უთუოდ გრძელდება გარეთ
ჩვენი სიცოცხლე; სიკვდილს რომ ვევნო,
ქერქს გავიცლიდი სულ ნაფლეთ-ნაფლეთ,
მარადისობის ვიგრძნობდი გემოს.
მაგრამ ამჟამად ის ბანქოს არ შლის,
დრო, განზარხვაზე მიამბობს არას...
მაშფოთებს, როგორც ფუტკარი სახლში,
რომელიც ნესტარს სათუთად მალავს.
111 views
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!