Cümlesiyim...
Gece ıssız çığlıkların ruhuma ince ince
işlendiği
vakitte,
Yalnızlık içime oturmuş, Yüzüm Düşmüş
Kendime.
Sadece yorgunum ! Bildiklerim...! Belki Bir yanlış, Kimbilir
Belkide
Doğru..!
Ve Ben, Bu Karmaşanın Benliğinde,
Yanlışlardan
arınmaya çalışan Yorumsuz Bir Cümleyim
Şimdi!.
Bir Varsayımdan İbaret
Yokluğum... Ve Hüzün.. Suskunluğumun Perdesi
Anlaşılmazlığımın
Çizgisi.!
Gece Yalnızlığın Yüreğini Ürküttüğü Vakitte,
Siyah Düşer
Gözlerime..Dilim Düğümlenir İçime..
Ah Hüznüm!!!
Ben Bugün,
Sessiz Bir
Harfin Sesli Bir Yalnızlığa Değdiği,
SONSUZ BİR
CÜMLEYİM!
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!