I uste nekolku tazni minuti, casovi, denovi... Nekolku
ili beskonecno. Tolku prasanja a nieden odgovor. Temnina... sivilo...
taga... Malku se ovie zborovi za da se objasni kako se cuvstvuvam.
Tonam a se prasuvam: do koga?... zosto?... so sto zasluziv?... Solzi se
slevaat po moeto lice no ne mozam da gi sopram ovoj pat. Ni ovoj pat ni
nikogas. Bes, omraza i prezir mi gi prezemaa srceto. Sama sum nekade
daleku, zaboravam na se a se lazam. Bolkata me ubiva. Zosto povtorno?
Kolku samo bev naivna, zanesena, srekna a sega tazna, povredena, i
skrsena. Samata sum vinovna sto ja zapocnav ovaa farsa. ovaa laga za
koja bev podgotvena da go dadam zivotot. A ti ... ti slatko se smees
tamu nekade od dalecinite, slavis i gradis spomenik na tvojata pobeda.
I daogas povtorno bez nitu eden zbor. Doagas i zaminuvas a jas se
krsam, placam dodeka ti se potsmevas. Vo tie momenti posakav da patis
ama ne kako mene ... mnogu poveke.Sekoja nova zora da ja docekuvas so
kaenje, sekoj nov den da te ubiva tisinata i na kraj da go prokolnes
zivotot, da me prokolnes mene, devojkata sto te sakase. Asega zaboravi
na se, zaboravi go denot koga zapocnavme... toj proklet den. Ne
zasluzi da postoime nokogas. Ne zasluzi da te poglednam a ne da ti
prostam za site tvoi lagi i ponizuvanja. No sepak bevme: bevme,
postoevme i zaminavme. A jas i pokraj toa ne cuvstvuvam kaenje, ne te
mrazam no ne te sakam. Barem taka mislam. Od nas ostanaa samo spomeni,
spomeni na edna ljubov sto ne postoese... nikogas vistinski, spomeni na
edna esenska, svenata ljubov. Pomina se, pominaa momentite,
predgratkite, pogledite. Tamu nekade vo zaboravot ostana samo edna
recenica TI SEKOGAS BESE POSEBNA. Lazese i ovoj pat ama pomina. Pomina
i toj . . . . . . . . !

Like! 4