მორიგემ ისე გამოაცხადა
სახელწოდება სადგურის
სადღაც, თითქოს მღეროდა...
არ შემიძლია დავიწყება
მისი თვალების.
ლურჯ ცას
მილეულო კვამლო,
ეულო, შორეთს მიმავალო კვამლო,
ვის მაგონებ ნეტავ?
ნუთუ საკუთარ თავს მაგონებ?
სახტად დავრჩი
სარკის ფარდულთან...
აი, როგორი ვყოფილვარ მე!
ჩამოძონძილი,
ფერმკრთალი.
ისიკავა ტაკუბოკუ
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!