Aleksander Puszkin
na nowy cud święta.
Bo jakże inaczej nazwać białą porę,
która nam wieści nowinę wprost z Nieba.
Po dolinach rozlega się światło łagodne.
To księżyc nocami sieje tę srebrną poświatę
i niesie aż na szczyty odblask szczęścia swego.
Góry cieszą się wespół z ludźmi dobrej woli.
Ziemia choć w śniegu, bo zima w krąg ją ogarnia,
ogrzaną miłością nadchodzącego Boga.
Drogi ciemne i zgubne wyprostowane zostają,
zalane blaskiem gwiazd i ustrojone śpiewami.
Stąpać po nich możemy bezpiecznie i lekko.
A z gwiazd owych ta jedna zawisa nad miejscem,
wybranym spośród innych,
ochrzczonym - Betlejem.
Janusz A.…
że ziemia nie jest snem, lecz
żywym ciałem,
I że wzrok, dotyk ani słuch nie
kłamie.
A wszystkie rzeczy, które tutaj
znałem,
Są niby ogród, kiedy stoisz w
bramie.
Wejść tam nie można. Ale jest na
pewno.
Gdybyśmy lepiej i mądrzej
patrzyli,
Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę
niejedną
W ogrodzie świata byśmy
zobaczyli.
Niektórzy mówią, że nas oko
łudzi
I że nic nie ma, tylko się
wydaje,
Ale ci właśnie nie mają
nadziei.
Myślą, że kiedy człowiek się
odwróci,
Cały świat za nim zaraz być
przestaje,
Jakby porwały go ręce
złodziei.
…