iwoneczka12's blog
Który kiedyś mu pisałam,
Podałam przyjaciółce, ona mu go przekazała.
Gdy doszedł do ostatniego zdania,
Lekko się uśmiechnął, spojrzał na mnie,
No i słodko westchnął..
Dałabym tu wiersz,
Ale boję się,
Że on go może rozpoznać?
No bo, któż to wie???
Wolę go nie dawać,
Powiem, że piękny jest,
Pisany prosto z serca,
Na zawsze,
Aż po życia kres!
Boję się miłości ...
Boję się ciepła ...
Boję się tego,
że gdy pokocham,
a ty nie będziesz mnie już więcej chciał widzieć ...
Wszystko niszczę ...
Myślę, że to właśnie możesz być ty,
ale znów się mylić mogę ...
To właśnie ten strach,
gdy całuję Ciebie czuję coś,
czego bałam się od zawsze...
Każde twe spojrzenie,
twój dotyk sprawia,
że wpadam w słodki trans
Rozczulam się sama nad sobą,
ale powinnam się wziąć,
w końcu być dojrzałą kobietą
i nie bać się,
by on dotykał mnie w to miejsce...
Bym mogła kochać całym sercem i całą swą duszą
Jest tam tak cicho, że słyszymy
piosenkę zaśpiewaną wczoraj:
"Ty pójdziesz górą, a ja doliną..."
Chociaż słyszymy - nie wierzymy.
Nasz uśmiech nie jest maską smutku,
a dobroć nie jest wyrzeczeniem.
I nawet więcej, niż są warci,
niekochających żałujemy.
Tacyśmy zadziwieni sobą,
że cóż nas bardziej zdziwić może?
Ani tęcza w nocy.
Ani motyl na śniegu.
A kiedy zasypiamy,
We śnie widzimy rozstanie.
Ale to dobry sen,
ale to dobry sen,
bo się budzimy z niego.
Miłość,
czy ktoś wie co to jest?
Jakże ona się objawia?
Czy ktoś chętny do odpowiedzi?
Nie, znowu muszę sama wyjaśniać..
Miłość jak kwiat róży jest-
piękna, lecz kolce ma,
musisz bardzo uważać,
by nie zranić się.
Miłość to kolor czerwony,
kolor miłości, radości, tęsknoty
dla bliskiej, do bliskiej ci osoby,
objawia się na różne sposoby...
Człowiek kochający pięknieje,
oczy robią się pełne blasku.
Człowiek kochający... marnieje,
gdy dowiaduje się ciężkiej prawdy.
Człowiek kochający ma lekkie, jak piórko, życie,
człowiek kochający ma ciężkie czasem życie...
człowieka kochającego spotyka wielka miłość,
człowieka kochającego spotyka zdrada,
Jednym zdaniem...
Człowieka kochającego spotyka wszystko,
może zdrada, może być miłość....
Gdyby tak można było
Serce każdego człowieka wyjąć
Otworzyć, popatrzeć i znowu ukryć go w ciele
Wtedy wiedziałbyś dobrze
Kto wrogiem, a kto przyjacielem.
Dziękuję Ci Panie, że żyję.
Dziękuję Ci za to wszystko co kryję.
Za miłość od ludzi wspaniałych,
I za nienawiść od mych wrogów stałych.
Za zwierzę chodzące po domu,
I za przyjaciela stojącego w progu.
Jestem wdzięczna za zdrowy rozsądek
Oraz za wieczory spędzane z Nim w piątek.
Za codzienne lśnienie z góry,
Aby widzieć jakie popełniam bzdury.
Dziękuję za frezje w pokoju pachnące
I za konwalie w kuchni więdnące.
Lecz przede wszystkim za nadzieję,
Że spełni się moje najskrytsze merzenie
gdybym powiedziała ci prawdę i wyznała miłość.
Listem, e-mailem, lub na gg, albo patrząc
prosto w oczy twe..
Jak byś zareagował?
Może byś zwariował?
Może byś mnie wyśmiał?
A może byś pokochał?
Wyobrażam sobie często jakby to było,
gdybym powiedziała ci prawdę..wyznała miłość.
Może wszystkim byś rozgadał?
Może tajemnicy dochował?
A może się mną zaopiekował?
Może teraz mnie kochasz?
i liczysz na mój krok
boję się go zrobić,
bo to niepewny skok- w nieznane..
I była też Pani.
Dwoje ludzi
W sobie bardzo zakochanych.
Świat się dla nich nie liczył,
Żyli swoją obecnością.
Nie liczyli dni,
Nie liczyli czasu.
Był tylko on i była ona…
A lata mijały…
A oni wciąż byli razem.
Spleceni rękoma,
Wpatrzeni w siebie.
I tak razem umarli…
Gdy Cię poznałam to polubiłam,
Gdy zagadałam to odpowiedziałeś,
Gdy na Ciebie spojrzałam to ciągle myślałam,
Gdy dotykałam to więcej już chciałam,
Gdy przytulałam to ciepło ujrzałam,
Gdy całowałam to pokochałam,
A gdy już Cię mam,
to do końca życia przy tobie trwam.
Czego ja pragnę- nie żyć wspomnieniem.
Jaką podejmę decyzję- pojęcia nie mam.
Czy dobra ona będzie- zadaje to pytanie,
odpowiedzi nie znam.
Czy mam czekać- jak długo zwlekać?
Czy mam pozwolić-odejść ot tak?
Czy liczyć od niego na pierwszy znak?
Na dowód miłości- dlaczego nie wiem tego!
Poczekać te kilka lat- ale nudny do tej pory zrobi się ten świat!
Świat- czy on wtedy istnieć będzie?
Kiedy prawdę zmuszę, by przyszła do mnie?
Prawda- jaka ona będzie?
Poznać- boję się jej trochę..
Strach- ogarnia, obezwładnia mnie.
Wiem, że najlepszym sposobem na pokonanie strachu to- zmierzyć z nim się..
Zmierzę i co się stanie,
Zmierzę się z nim,
A to co zrobię na zawsze zostanie..