უკიდურესი ჩრდილოეთი. ყველაფერი თოვლითაა დაფარული. განცალკევებულად მდგარი კაშკაშა ვარდისფერი შენობა. ყველა მხრიდან კედლებზე ვკიდივართ სამთო კომპლექტში ჩაცმულნი და შენობის წერტილოვან დანაღმვას ვატარებთ. შენობაში მომუშავე ელექტრონული კედლის საათი არ ჩანს, მაგრამ მისი წამმზომის ყოველი დარტყმა პირდაპირ გულზე მირტყამს. ჩვენ ყველა ვჩქარობთ. რადგან დრო ახლა ჩვენი მტერია. შემთხვევით გვერდზე ვიხედები და ჩემს ყურადღებას იპყრობს მოშორებით ქათქათა თოვლიან მთის კალთაზე ჩამუქებული ზოლი. ვეძახი დანარჩენებს და ძირს ვეშვები. მივდივარ იქით. ვუახლოვდები და საოცარ სურათს ვაწყდები. საუკუნოვანი თოვლის გადახსნილ ნაპრალიდან ასობით ჩაყინული ჩრდილოეთის ირმის, სავარაუდოდ კარიბუს, რქები და თავები მოსჩანს. ზვავმა მათ გამალებული რბოლისას მოუსწრო. საშველი არ იყო. მათივე ბედი გაიზიარეს პოლარულმა მგლებმაც, რომლებიც აქა-იქ მოსჩანდნენ ჯოგის გარშემო. ჩავყევი ჯოგის თავს. სრულიად მარტო მივადექი ზღვის დათოვლილ დამრეც ნაპირს. ჯოგის თავი დაბლა წყლის ზოლში იკარგებოდა. ქვემოთ გაშლილიყო ჩრდილოული ზღვის ზედაპირი. ერთმანეთში ირევა ტყვიისფერი და ჩამუქებული იასამნისფერი - არარა.
au ra magari gasarhevia... eg sizmari. axla tavi ara maqvs ro havugrmavde.. ai fciqologi ki kargad amoqeqavda sheni qvecnobieridan rac ghirs...ise maincdamainc saitze nu dadeb sizmrebs.. eg xom sheni qvecnobieris nayofia. rad ginda sheni sulis xveulebshi yvalam haixedos...