'...ეჭვს გარეშეა ,რომ კაცობრიობა რადიკალურად იყოფა ორ ნაწილად: ერთის მხრივ ისინი, უამრავ მოთხოვნას რომ უყენებენ საკუთარ თავს, რითაც ირთულებენ ცხოვრებას და ყოველნაირად ცდილობენ მოიხადონ თავიანთი ვალი, მეორეს მხრივ კი ისინი, რომლებიც არავითარ ძალისხმევას არ მოითხოვენ საკუთარი თავისაგან. ამნაირი ადამიანები ტივტივასავით მიჰყვებიან დინებას.
ახლა კი მინდა შეგახსენოთ, რომ ორთოდოქსული ბუდიზმი ორი სხვადასხვა მიმდინარეობისაგან შედგება: ერთი მაჰაიანა, "დიდი ეტლი", ანუ "ფართო გზა", გაცილებით მეტ ძალისხმევას მოითხოვს ადამიანისაგან, ვიდრე მეორე, "ვიწრო გზა", "პატარა ეტლი" – ჰინაიანა. რომელ გზას ავირჩევთ, რანაირ მოთხოვნებს წავუყენებთ ჩვენსავე თავს – მაქსიმალურს თუ მინიმალურს, საბოლოო ანგარიშით, სწორედ ეს განსაზღვრავს ჩვენს ცხოვრებას...'
Как думали, что мчимся на коне,
А сами просто бегали по кругу....
ეგეც ხშირად ხდება, უფრო ხშირად ვიდრე სასურველია.
ეს გზები ლიანდაგებივით კვეთავენ ერთმანეთს..და ერთმანეთში იკლაკნებიან ...
ეს გზები საით მიდიან.......
ანუ უხილავნ არიან გზანი უფლისანიი? რა თქმა უნდა სინამდვილეში ყველაფერი ბევრად უფრო რთულია.