აგერ უკვე სამი ზეციური კვირაა საშინელი დეპრესია მტანჯავს. აღარაფრის გაკეთება არ მინდა, ამომივიდა უკვე ყველაფერი ყელში. რა არ ვცადე, რა საქმეს არ მივყავი ხელი, გული ვერაფერს გადავაყოლე. მიწა შევქმენი, ხმელეთი, ზღვები, მაგრამ მათმა ზვირთცემამ უფრო ცუდ ხასიათზე დამაყენა. ცაზე მზე დავსვი, მთვარე და ვარსკვლავები, მაგრამ მთვარის შუქმა მოგონებები აღმიძრა ახალგაზრდობის, გამახსენდა მე და ლუცის ერთად გატარებული წამები, როცა ჩვენ ჯერ კიდევ ახალგაზრდები ვიყავით და რაც მთავარია… ერთად ვიყავით… და სევდა შემომაწვა.