nini-ko's blog

nini-ko
40, Kabul, Афганистан

14.07.2012

ერთისთვის ერთი არსებობს მხოლოდ
იმ ერთის პოვნის
თუ გახდი ღირსი!
არაერთს ისე მოეღო ბოლო
თვალიც ვერ მოკრა
გაჩენილს მისთვის
ერთისთვის ერთი არსებობს მხოლოდ!
სად არის იგი!
იმ ერთის ხილვის,
იმ ერთის პოვნის,
ათასში ერთი გამხდარა ღირსი.
 


მე შენთან ერთად დედამიწის შემოვლა მინდა . . .
მე შენთან ერთად დაბერება და ლამაზი სიკვდილი მინდა . . .
მე შენთან ერთად მთვარეზე ჯდომა და მზის ამოსვლა მინდა . . .
მე მხოლოდ შენი თვალებით ნათქვამი სიტყვები მინდა . . .
მე მხოლოდ ერთი ადამიანი მინდა . . .
მე სიკდილი და შენი მფარველობა მინდა . . .
მე ერთი სიყვარული . შენი სიყვარული მინდა . . .
იცი რა მინდა ? . . . შენი სუნი, ოკეანე და ლურჯი ცა მინდა . . .
შენზე ზრუნვა, გაფრთხილება და ოცნება მინდა . . .
შენი ღიმილი, ყურადღება და შენთან ცხოვრება მინდა . . .
მ ი ყ ვ ა…


არ ვარ ძლიერი რომ ყველაფერს გაუმკლავდე
მაგრამ ვარ ამაყი რომ არავის ვაჩვენო შიში
ვარ გიჟი სიცოცხლე მიყვარს
თავისუფალი,საზღვრებს გასული და თანაც დინჯი.

მიყვარს მარტოობა,ხმაურიც მიყვარს
მიყვარს როცა წვიმს მზე რომ პირს იბანს
მიყვარს მიწის სუნი, სველი ბალახი
მიყვარს თბილისი და სოფლის ტალახი.
მიყვარს უდარდელი ბავშვის თვალები
მაცდური ქალის მზერა, ვნება ნარევი,
ზაფხულის დილა მიყვარს გარეთ რომ გიხმობს
ჩიტების ხმაური ძილს რომ დაგიფრთხობს.
მიყვარს სასმელი ტვინს რომ აგირევს
და სიყვარულში ჩუმად ჩაგითრევს
მუსიკა მიყვარს, რითმი მაგიჟებს
სიამოვნების წუთებს მანიჭებს.
ამოუცნობი და მიმზიდველი
სიცოცხლე მიყვარს მართლაც შიშველი.....
ნამდვილი!
სისხლი ზარღვებში რომ დუღს.
და ვერაფერი ვერ თრგუნავს გულს.
არ ვარ ძლიერი რომ ყველაფერს გაუმკლავდე
მაგრამ ვარ ამაყი რომ არავის ვაჩვენო შიში
ვარ გიჟი....სიცოცხლე მიყვარს
სწორედ ეს არის ცხოვრების ნიჭი.


თუ ოდესმე იგრძნობ, რომ მოგაკლდა ჩემი სითბო და სიყვარული, რომ მე შენ გჭირდები შენს გვერდით,
მინატრე...მინატრე ვარსკვლავებიანი ცის ქვეშ მდგარმა...

ცას ამოხედე!

Космос


უიმედო ოცნება
ვზივარ და ვფიქრობ როგორ დავიწყო,
გულის სათქმელი როგორ გავრითმო.
ვხვდები ვერ მოგცემ იმას რაც შენ გსურს,
ვერ დაგავიწყებ ნაცრისფერ წარსულს.

ისე მოკვდება ეს სიყვარული,
როგორც ყინვაში ვარდის ფურცელი.
ვარ უიმედო გალაკტიონი,
შეყვარებული ვით ფიროსმანი,

ვარ მოცარტივით გადარეული,
და ბეთჰოვენი გამორჩეული.
ხან პოეტი ვარ, ხანაც ფერმწერი,
ხან მოქანდაკე, კომპოზიტორი.

მქონდა ოცნება და მყავდი შენ,
უიმედო ვარ და სუსტი დღეს.
არა ხარჩემთან ვერ გკიდებ ხელს,
მაინც ვერ შევცვლი დაწყევლილ ბედს.

გაივლის დრო და გაივლის ტანჯვაც,
ალბად სრულდება ეს ჯვარზე გაკვრაც,
არ ჩანს იმედი, ბორკილი ამხსნას,
მეყო წამება, ბნელეთის კართან.

ვერ ვეზიარე სიყვარულს ლამაზს,
ღმერთთან ვაპირებ გრძნობებზე კამათს.
ვთხოვ მიპასუხოს მომცემს კი წამალს?
ვფიცავ დავუთმობ ფურცლებს და კალამს...


:ყველაფრით დაღლილს, სანატრელად სიკვდილი დამრჩა,
რადგან მათხოვრად გადაიქცა ახლა ღირსება,
რადგან არარამ შეიფერა ძვირფასი ფარჩა,
რადგან სიცრუე ერთგულების გახდა თვისება,
რადგან უღირსებს უსამართლოდ დაადგეს დაფნა,
რადგან მრუშობით შელახულა უმანკოება,
რადგან დიდებას სამარცხვინოდ უთხრიან საფლავს,
რადგან ძლიერი დაიმონა კოჭლმა დროებამ.
რადგან უწმინდეს ხელოვნებას ასობენ ლახვარს,
რადგან უვიცი და რეგვენი ბრძენობს ადვილად,
რადგან სიმართლე სისულელედ ითვლება ახლა,
რადგან სიკეთე ბოროტების ტყვედ ჩავარდნილა.
ასე დაღლილი, ამ ქვეყნიდან გაქცევას ვარჩევ,
მაგრამ არ მინდა, ჩემი სატრფო ობლად რომ დარჩეს.






მინდა მოგწერო, მაგრამ გაქრა ჩემში თამამი.

მინდა გადმოგცე რასაც ამდენხანს გულში ვმალავდი.

სულელი ვიყავ, მეშინოდა ვერ გამიგებდი,

და ამიტომაც ფერად ოცნებებს ლანდად ვირგებდი



მე ფოთოლცვენას მივამსგავსე შენი ტკბილი ხმა

შენ ხმას ვამსგავსე გაზაფხულის წვიმის წვეთები

წვიმის წვეთებში შერეულ სეტყვასა და ქარს

ვამსგავსე შენში ამღვრეული ჩემი ლექსები.



მე შემიყვარდა მწყვდიადი ღამის მდუმარე ენა

შემყვარებია დიადი გრძნობის იმედი, რწმენა

რწმენა ამქვეყნად განუზომელის და მისით ლხენა

და შემიყვარდა შენი, მხოლოდ უსიტყვო მზერა



ფიალები კვლავ ავსილა, გრძნობები - ეშხით

დაღამებული გული ბობოქრობს ვნებათაღელვით,

ტრფობით დამთვრალა, ვარდი აფეთქდა კვლავაც მაისით,

ცაზე ღრუბლები დაირაზმნენ, გედასკნენ ელვით.



მეგონა მოვკვდი, ჩემი ტრფობის გავიდა ვადა,

არვის მერიდა, მხოლოდ დედის ცრემლების გარდა.

შენ კი აშალე ჩემ დაწყევლილ ცხოვრების ფარდა,

შვება ვიგრძენი, სევდის და ტკივილის იარა გაქრა.



დღეს კი ვთამამობ, ათასი…


შენმა გაცნობამ ჩამაფიქრა და სევდად მაქცია
ამაყი ქალი შენს მათხოვრად გადამაქცია
ასე მგონია რომ შეუმჩნევლად ფრთები მასხია
თუ შენ დაგკარგავ ჩემს სიცოცხლეში დიდი მარცხია
ვერვინ გამიგებს,რასაც ვწუხ ახლა,რასაც განვიცდი
შენს მეტი სხვა ვერ გაიზიარებს თუკი დამიცდი
ნიავ ქარივით შემოგეხვევი ხელს თუ გამიშლი
მინდა შეგიქმნა ის სამყარო რასაც ვნატრულობ
ყოველ საღამოს როგორც ხდება სიზმრად ვნახულობ
შენი მონა ვარ ამ ცხოვრებაში,შენთვის ვმარხულობ
გული გამიღე სითბოს მოგიტან,გთხოვ არ დახურო
შენ ჩემი გული მოიტაცე,როგორც ვერხვის ფოთოლიენს ნათქვამს ისიც იმეორებს როგორც ბავშვი ობოლი,
დაიმორჩილე და გაწვრთენი როგორც პატარა კვიცი
გთხოვ დამპირდი რომ გაუფრთხილდები,დამიდე ფიცი
ღმერთს მადლობა რომ მე დღეს გიცნობ და არსებობ ჩემთვის
მინდა იცოდე რას ვგრძნობ შენდამი,რა სიტყვა ერთვის
დღე არ გასულა რომ არ მეფიქროს შენზე,არ მახსოვს
სულ მეყვარები დაუვიწყებლად…


ბევრი ფიქრი არ სჭირდება იმას, რომ უნდა გიყვარდეს... გიყვარდეს სიცოცხლე... გიყვარდეს სიყვარული... გიყვარდეს ოცნება... გიყვარდეს ფიქრი... გიყვარდეს ბუნება... გიყვარდეს წუთი... გიყავრდეს წამი... შენი სიცოცხლე ხომ ამ წუთებისა და წამებისგან შექმნილი მარადისობაა... გიყვარდეს ცა, მზე, მთვარე, ვარსკვლავები... გიყვარდეს ადამიანი... გიყვარდეს ყოველთვის... გიყვარდეს ყველაფერი... გიყვარდეს არაფერი... გიყვარდეს ზღვა... გიყვარდეს უსასარულობა... გიყვარდეს ქვიშა... გიყვარდეს სიმღერა... გიყვარდეს ხატვა... გიყვარდეს წერა... გიყვარდეს წიგნი... გიყვარდეს და არ მოითხოვო სამაგიერო... გიყვარდეს უანგაროდ... არ თქვა, რატომ? უბრალოდ, გიყვარდეს... გიყვარდეს ისეთი, როგორიც არის... გიყვარდეს და მისით იცოცხლე, მისით იარსებე... ისე ძლიერ უნდა გიყვარდეს, რომ მისი ყოველი დანახვისას, გული გეკუმშებოდეს... თვალები სადღაც გაგირბოდნენ, სხეული პატარა ჩიტივით თრთოდეს... ტკივილამდე უნდა გიყვარდეს...…


მე და შენ ვინმე თუ შეგვადარებს,
იტყვის: -არ გვანან ერთურთს ძალიან...
შენ გავხარ მზიან, მომღიმარ დარებს,
მე კი ღამეებს უფრო მთვარიანს.

თუ საღამოა წყნარი და მშვიდი,
შენ ხარ სპეტაკი, თოვლის ფანტელი.
მე მოზიდული უფრო ვარ მშვილდი
ხან მღელვარე და ხან უდარდელი.

მზის პირველ სხივებს ოთახში იწვევ,
მე კი თვალს ვახელ და მეზმანები.
შენ ჭრელი ფრთებით ცისკენ მიიწევ,
მე კი - უფსკრულში მივექანები.


შენ ყვავილების გიყვარს ტარება,
მე კი ფიალა ყელამდე სავსე...
რა საჭიროა სხვა შედარება?!
ხედავ პატარავ? ერთმანეთს ვავსებთ..


← previous 1 2 3 next
Blog
Blogs are being updated every 5 minutes